Vorig jaar ontstond het idee voor een nieuw ritueel. Een ritueel voor leegstaande kerken. Want de kerken lopen leeg, maar de behoefte aan rituelen blijft. Het samenkomen met andere mensen en bijzondere momenten vieren. En een moment van bezinning vinden, van zelfreflectie.
Laat het maar aan Project Wildeman over om iets te maken dat aansluit op die behoefte. Bovendien hebben ze in hun samenwerking met Cappella Amsterdam laten zien hoe wildeman beats óók in de kerk thuishoren.
Dankzij culturele werkplaats Diepenheim werd een eerste aanzet gedaan tot de vervolmaking van het nieuwe ritueel DiepzeeKerk. We hebben geschaafd aan de tekst en aan de muziek en het licht. Blijven zitten of gaan liggen? Opstaan of blijven waar je bent? Het ritueel is geperfectioneerd.
De eerste try-out was in de kerk in Weesp, met pers en fotograaf. Een veelbelovend begin. Was het niet te stichtelijk? Moet het nog meer naar deze tijd worden gebracht? Innovatie gaat niet zonder pijn.
In Groningen is de première. Middenin een bloedhete zomer met veel onzekerheden. Een goed begin op gewijde grond. Daarna Amsterdam, in De Duif. Midden op de grachtengordel. Iedereen is ingeschakeld, van vrienden tot buurtbewoners en oude en nieuwe fans.
Een zomer verstrijkt met reflectie, vakantie met familie, eindelijk weer. En in september een volle kerk in Zwolle. Het is nu echt begonnen.
DiepzeeKerk raakt je en het zorgt voor verstilling. Tijdens repetities komen mensen de kerk binnen om te vragen wat er allemaal gebeurt? Het intrigeert en we merken dat we wederom avonturiers aantrekken. Op zoek naar een nieuwe ervaring. En dat is precies wat we met DiepzeeKerk beogen: een nieuw ritueel midden in de historie. Van buiten naar binnen in de kerk en van binnen naar het diepste van je ziel.
Doe je mee?